Recepten voor het nieuwe jaar

Stop and see geeft de vrolijkgekleurde slinger boven mijn werktafel aan. En dat deed ik dan ook. Ik keek om me heen, naar de rijkdom aan boeken en verzamelde spullen. 

Na het omwisselen van de leeggevallen kamers ging ik aan de slag in mijn ateliertje. Liet de laatste jaargang luxe tijdschriften in de kast staan, maar haalde er tientallen uit en legde ze op stapels. Sorteerde oude kinderboeken en hield opeens een hele plank over. (Gooide zomaar een stukje van mijn Pippi-verzameling weg.) Ik reed naar de kringloopwinkel met zes enorme boodschappentassen, vol met gelezen en ongelezen boeken en een schat aan  tijdschriften. 

Ruimte ruimte ruimte.

De spullen die overbleven kregen meer waarde. Ik zag wat ik had. De ideeën en goede voornemens buitelden over elkaar heen. Wat kon ik een leuke dingen doen met al dat prachtigs wat ik overhield.

De volgende dag was de huiskamer aan de beurt. Mijn kookboeken.
Ik houd van koken, en van het lezen van kookboeken. Van het kopen en krijgen van kookboeken. Maar het waren er veel. Heel veel, en hoe vaak kookte ik niet uit gemak en tijdnood dezelfde gerechten?

Ik maakte een Excel-sheet. Pakte stapel voor stapel de dikke boeken uit de kast en noteerde naam, schrijver, jaartal en taal van de boeken die ik wilde houden. Recepten  in het Nederlands, Engels, Duits, Frans en Zweeds gingen door mijn handen. In mijn hoofd kookte ik de sterren van de hemel.

Het waren er zeventig, goed voor duizenden recepten.

In het nieuwe jaar koop ik geen kookboeken meer, maar kook ik elke week minstens een gerecht uit een ander kookboek, gaf ik mezelf als opdracht.

Inschrijven voor een etentje mag, al is het wel op eigen risico.
Lezen en koken zijn toch twee verschillende vaardigheden.