Baltische ziel

Na een werkweek zoals ik hem nog nooit had meegemaakt, waarin spanningen hoog opliepen en we van dichtbij moesten ervaren hoe de belangrijkste schakel in de productieketen failliet ging, kon ik niet heel veel prikkels meer hebben.

Geen televisie, geen radio, zelfs geen zelfgeselecteerde podcast.
Stilte is fijn, soms is muziek nog fijner.

Om mij voor te bereiden op onze reis naar de Baltische staten luister ik naar Estische, Letse en Litouwse componisten. Arvo Pärt, Peteris Vasks, Ciurlionis. Jan Brokken vertelt in zijn Baltische zielen het levensverhaal van de Letse violist Gidon Kremer en ik neem en passant ook de Russen mee. Ik luister naar de indringende vioolklanken van Preghiera en hoor moeder in gedachten de naam van Rachmaninov uitspreken.

Ik teken, ik schilder. Er zijn geen gedachten, er is geen innerlijke criticus die me vertelt dat het niets wordt. Ik plak, scheur en leg laag op laag. Pak de materialen die in mijn buurt liggen om mijn compositie te voltooien en realiseer mij dan dat Preghiera gebed betekent.