Het Nieuwe Normaal
De zon schijnt, het is weekend.
Ik kan een wandeling maken, een boek lezen in de tuin, verder schrijven aan mijn eigen boek.
Ik kan een tekening maken, sokken gaan breien of een cake bakken.
Ik kan gaan poetsen en opruimen. Vanmiddag gaan we gezellig barbecueën bij zoonlief in de tuin.
Wat willen we nog meer?
Toch blijft het donker aanwezig. Het Nieuwe Normaal wil maar niet wennen.
Zodra ik het huis uitga word ik geconfronteerd met lijnen, rijen, afzetlinten. Mensen die terugdeinzen als je in de buurt komt, ook al blijf je op veilige afstand.
Het Nieuwe Werken gaat de ene dag goed, en de volgende dag geheel en al niet. Er komen berichten van mensen die geen afscheid hebben kunnen nemen van hun geliefden. Vader zit nog steeds opgesloten.
Ze zitten zoveel mogelijk binnen. Werk is er toch niet. Na acht uur 's avonds mag men helemaal niet meer op straat. Naar buiten zonder mondkapje is een boete. De prijzen van levensmiddelen stijgen de pan uit. En dan is het ook nog eens ramadan.
Dus prijs ik mezelf weer gelukkig, want:
de zon schijnt, het is weekend.
Ik kan een wandeling maken, een boek lezen in de tuin, verder schrijven aan mijn eigen boek.
Ik kan een tekening maken, sokken gaan breien of een cake bakken.
Ik kan gaan poetsen en opruimen. Vanmiddag gaan we gezellig barbecueën bij zoonlief in de tuin.
Wat willen we nog meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten