Bevrijd

"5 mei 1945 hoorden we 's avonds om 20.00 uur dat we waren bevrijd. De familie Benner, die een pianohandel had, woonde naast ons. Henk Benner ging voorop met een grote vlag door de straat, wij liepen er allemaal achteraan. De vreugde was van korte duur, omdat we schoten in de buurt hoorden. Toen vlogen we allemaal naar huis toe, wat er precies gebeurd is hebben we nooit gehoord.

De volgende dag was het volop feest op de De Ruijterweg, een zee van vlaggen. Ik zat bij Ben achterop de fiets. Hij had wél al een fiets, terwijl ik mijn eerste fiets pas na de oorlog kocht van mijn zelf verdiende geld. We fietsten de hele weg af. 's Avonds werden er half op de stoep, half op de rijweg, plankieren gelegd en gingen we dansen.
Canadezen kwamen langs in tanks en stopten voor ons huis. Ik kreeg één sigaret die ik aan mijn vader heb gegeven. Ik heb zelf nooit gerookt.

Ook herinner ik mij nog goed dat twee dagen na de bevrijding de schietpartij op de Dam plaatsvond. Duitsers die nog niet waren vertrokken schoten hun pistolen leeg vanuit de Grote Club. Er zijn toen veel doden en gewonden gevallen.

Wat mij ook nog goed bijstaat is dat er meisjes werden kaalgeschoren die iets met een Duitser hadden gehad. Er was een meisje uit mijn klas bij: Annie Visser. Midden op de trambaan liep ze, en in een optocht liep iedereen om haar heen.

Op de bank vierden we de eerste weken na de bevrijding tussen de middag ook feest, we gingen boven in de kantine dansen. Daar stond een piano en we dansten op 'Don't fence me in', met de mannelijke bankmedewerkers.

In mijn gedachten ging het toch tamelijk vlug dat alles normaal werd na de oorlog. Wel bleef het voedsel nog een tijd op de bon. Die bonnen moest je geloof ik bij het postkantoor halen en daarmee kon je in de winkels eten halen. Je had dikwijls geen keus, je kreeg bijvoorbeeld een ons leverworst of een pond vlees."

Uit: Het verhaal van mijn leven - Truus Hagedorn-van den Berg (1926-2015)