De stilte der zee

De yogales streek de golven weer glad, het werd wat rustiger in mijn hoofd en in mijn lijf. Dacht ik. Er was weinig voor nodig om de boosheid die ik voelde te doen oplaaien. Nee, het was slechts rustig aan het oppervlak geweest.

De herinnering aan mijn Franse boekenlijst kwam boven drijven. Le silene de la mer van Vercors was een van de titels die ik moest lezen voor mijn mondeling. Het verslag rouleerde, dus heel moeilijk kon het niet worden. Bij de titelverklaring ging het mis. Het uit mijn hoofd geleerde zinnetje La mer semble très tranquille, mais sous la surface il vit bleek geen correct Frans. De docente, een geinig minivrouwtje met lang haar en een ziekenfondsbrilletje, keek me glazig aan.

Desondanks slaagde ik voor het examen en leerde ik in het echte leven redelijk Frans spreken.
En was er niet veel voor nodig om dit ene zinnetje, 33 jaar later, weer uit die diepe zee op te vissen.