Balletjes

Ik eet Zweedse drop, blader door mijn Lagom-boek en kijk vol verlangen naar de vakantiefoto's.

Hemlängtan, heimwee op z'n Zweeds.

We gingen niet naar binnen bij Junibacken, de attractie in Stockholm waar je in een treintje door de boeken van Astrid Lindgren heen rijdt. 

In plaats daarvan ging ik op de foto met haar standbeeld voor de ingang.

Terug in Nederland moet ik het doen met mijn collectie boeken van en over de Zweedse kinderboekenschrijfster en pak de herinneringen van haar Nederlandse vertaalster erbij. 

Ik lees over Astrids zomerhuis aan de scherenkust boven Stockholm en tel de dagen terug dat we er met de lijnboot langs voeren.

Ik lees over Karlsson van het dak. Opeens ben ik weer terug in mijn ouderlijk huis en kijk op tv naar het irritante mannetje dat door middel van een propeller op zijn rug de slaapkamer van kleine broer komt binnenvliegen. Dol op eten dwingt Karlsson het jongetje wat kleine gehaktballetjes voor hem te halen, die de moeder van het gezin in haar keurige keuken staat te bakken.

Die balletjes intrigeerden mij. Wij aten regelmatig een heerlijke bal gehakt bij de andijvie, maar dat was een grote. Uit een pond gehakt werden zes ballen gedraaid, met beschuit en een eitje. 
Het grote Zweedse woonwarenhuis had nog geen vestigingen in Nederland, dus de kleine köttbullar waren hier nog geen gemeengoed.

Op mijn verzoek bakte moeder een pan vol kleine, goudbruine balletjes. 
Ik waande me even in het verre Zweden.