Grachtenhuis

Ik had zo graag niks meer willen kopen. He-le-maal niets meer. Gewoon opmaken wat ik heb, en gebruiken wat er ligt. En dan heb ik het met name over boeken, mijn zwakke plek. 

Eerst maar eens de boeken lezen die in de kast staan en naast mijn bed liggen. En dat zijn er dankzij de uitstekende Nieuwe Bibliotheek in mijn woonplaats en de Grote Gratis Bibliotheek op mijn werk best wat.

Dus leg ik een verlanglijst aan, zowel op de website van hofleverancier ***.com als op de site van de bieb. En dat werkt inderdaad, want na verloop van tijd verdwijnen er weer titels waarvan ik niet meer weet waarom ik ze wilde lezen.

Het werkte even. Want toen kwam er een mail mijn ruimte binnenhuppelen die onmiddellijk de aandacht trok. Van de uitgeverij van de schrijfster die een indrukwekkende eerste roman schreef. Die vervolgens jaren worstelde  met het publiceren van haar tweede roman, vooral omdat de financiering niet rond kwam.

In die tijd ontstond er een mailwisseling tussen de schrijfster en zus M.

De tweede roman kwam uit, ik schreef een mail aan de schrijfster en won een exemplaar. 

Voor zus M.

Nu was er een derde roman, die zus M. nooit zou kunnen lezen.

Reden genoeg om mijn nieuwe koopprincipes even overboord te gooien, en het lagom-principe te omarmen. Ik bestelde het boek, en zal het als het over een paar weken verschijnt met de ogen van zus M. lezen.