De A is van Aandacht

Ik had twee afspraken in mijn agenda staan voor die zondag, een maand of twee geleden.Ik had gedacht dat ik ze kon combineren:'s avonds naar een concert in Paradiso, aan het eind van de middag een gesigneerde prent ophalen bij de kinderboekenillustrator, voor het goede doel. Allebei in Amsterdam, en ik wilde het allebei niet missen.

Toen de dag naderde ging ik de situatie visualiseren. Ik voelde de stress dat de prent die ik graag wilde hebben er niet meer zou zijn, al had ik doorgegeven welke ik graag wilde hebben. Ik zag mezelf door een duistere stad zwerven met een enorme koker in mijn rugzak, en voelde het risico dat ik de poster kwijt zou raken in de garderobe van de poptempel. Bovendien zou ik met mijn wilde plannen ook de planning van dochter F. in de war gooien.

Zaterdagavond had ik een dansfeestje bij zus P. We waren laat thuis, maar ik werd zoals gebruikelijk zeer vroeg wakker. Ik had gedroomd. 

In mijn droom kwam ik aan het begin van de middag bij de kinderboekenillustrator aan en kocht de prent die zo goed paste bij mijn toekomstplannen, en waar ik al een plekje voor had bedacht.

Ik luisterde naar mijn droom. Stapte vroeg in de middag op de trein, maakte er een aparte missie van. Gaf het de aandacht die het verdiende. Genoot van de drukte in het woonhuis van de illustrator, luisterde naar het schrijnende verhaal van de Afghaanse asielzoekers waar ze zich om bekommerde.  Ik dronk een kopje thee en at een stukje zelfgebakken speculaas. 

De prent had ze al voor me achtergehouden. Toen ze hem wilde oprollen zag ze dat er een vlekje op zat. Ze ruilde hem om voor een schoon exemplaar, het was de allerlaatste die er nog lag.
Zielsgelukkig stapte ik op de trein terug naar Almere.

's Avonds maakte ik een nieuwe reis en genoten F. en ik van het concert van de Malinese zangeres.

Alles wat je aandacht geeft, groeit.
.