zaterdag 18 januari 2020

Sexy peer

Ik sneed een peer doormidden. De helften vielen in alle schoonheid uiteen, de pitjes zochten symmetrisch hun plekje op het sappige vruchtvlees. Wat was een peer toch oneindig veel mooier dan een appel.

Zesde klas lagere school, handenarbeidles. Na de breilessen van juffrouw K., waaraan jongetjes niet hadden hoeven deelnemen, was de vernieuwing doorgedrongen tot de katholieke basisschool en mochten we gemengd figuurzagen, kleien en timmeren.
Het figuurzagen leverde bij mij de nodige frustratie op: elk gebroken zaagje moest vergoed worden met een dubbeltje. Ook het timmeren bracht niet heel veel voldoening, ik had te weinig contact met het materiaal. Liever boetseerde ik iets van een homp klei, zodat ik de vorm onder mijn handen kon laten ontstaan.



Handarbeid werd gegeven door juffrouw Som, of Sommetje zoals we haar noemden. Een nogal excentriek, mannelijk type, dat tijdens een van de eerste lessen al door het lokaal riep dat we, als we iets wilden weten over seks, alles aan haar konden vragen. Een aanbod waarvan vooral de jongens in de klas dankbaar gebruik maakten.

De allerfijnste opdracht die we kregen was het maken van een peer. Ik vulde een wit plastic koffiebekertje met vloeibare gips dat, eenmaal uitgehard, werd omgekeerd.Uit de hoekige vorm toverde ik met behulp van vijlen en vijltjes een sierlijke peer tevoorschijn. Verfje erover, lak erover et voilĂ .
Het was mijn enige driedimensionale kunstwerk dat met een 9 werd beloond.

Juffrouw Som bleef niet lang, ik denk dat haar jarenzeventigvrije geest niet helemaal paste in het stramien. De vorm van die peer ben ik nooit vergeten.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten