Herstelwerkzaamheden

Ik lig op de mat. Eerst op mijn zij. Ze omsluit met haar beide handen mijn hals en zet kracht met haar duimen. Eerst zachtjes, in een rijtje van vijf of zes naar beneden. Dan steeds wat steviger.
Ze masseert mijn schouders, schedelrand en nek. De warmte van haar handen dringt diep door in mijn gespannen spieren. Ik voel mijn hoofdhuid tintelen als ze in de buurt van mijn stuitje komt.
Steeds verder zak ik weg in de mat. Ik lig op mijn buik, met mijn voorhoofd in een halvemaankussentje, dan op mijn rug. Ze masseert de organen in mijn buikholte, steeds opnieuw hetzelfde rondje. Ze drukt met beide duimen mijn middenrif in.
Ik geef me over, hoor op de achtergrond de buitenspelende schoolkinderen lachen en gillen. Hoor de tingeltangelmuziek die me na twee jaar zo vertrouwd in de oren klinkt.

Als ze haar handen even wat langer op mijn voeten laat liggen weet ik dat het weer voorbij is.
Met moeite kom ik overeind en ik drink het glaasje water dat ze voor me heeft gehaald.
Een nieuwe afspraak wordt gemaakt en altijd is er een tip voor mee naar huis: de naam van een fijne meditatie-app of het advies een postzegeltje nori-vel op mijn tong te laten smelten, tegen
de opvliegers.

Thuisgekomen drink ik een liter thee met gember en citroen. Ik kan er weer even tegen.