Worst

We haalden ons hardloopdiploma, allemaal. Alleen J. was er niet, want haar badkamervloer werd gerepareerd. We liepen 25 minuten aan een stuk en voelden ons onoverwinnelijk.
En we gaan door. Met een nieuwe trainer, op een nieuwe locatie, maar met hetzelfde groepje. En ook de oude trainer, die natuurlijk niet echt oud is, komt af en toe haar neus laten zien.
Opeens gaat het over frequentie, 180 bpm's en worden de blokjes steeds langer. Het doel is een loopje van zes kilometer, of althans de weg ernaar toe. We lijken wel echte hardlopers, daar op
de paden rond Naarden Vesting. Vooral nu we en masse de hardloopkleding van een Duitse supermarktketen hebben aangeschaft. Die ik natuurlijk in een net iets te kleine maat kocht, waardoor ik er als een sportieve worst uitzie. Het tweede doel is daarmee bepaald: er mag best twee kilo af.