Oom Bert

Tot het laatste moment was hij altijd oprecht geïnteresseerd in hem die hem dierbaar waren.

Zo stond het op de rouwkaart.

Een heel gelukkig leven had hij niet. De liefde had hij nooit gevonden, tot zijn veertigste woonde hij bij zijn ouders. Een poging om hem te koppelen aan zijn hospita mislukte.
Angst regeerde zijn leven. Zijn gezondheid liet hem vaak in de steek.

Het geloof bood hem houvast, heel veel houvast. Met vriendinnen A. en A. woonde hij de Heilige Mis bij en reisde hij af naar plaatsen die een rol hadden gespeeld in de katholieke geschiedenis.

Bij het ontruimen van zijn kamer kwamen er -naast diverse rozenkransen- honderden heiligenplaatjes en bidprentjes tevoorschijn. Vrouw van alle Volkeren Maria was zijn favoriet, maar ook pater Pio en Peerke Donders waren ruim vertegenwoordigd.

Hij was belezen, geestig en attent.

Vandaag precies drie jaar geleden, op de laatste dag van de korte maand februari, overleed oom Bert. Hij is vast daar waar hij altijd had willen zijn.