Chilling injury

Er ontstaat een discussie tijdens de lunch. In de salade worden stukjes bevroren paprika aangetroffen. Als er een groente is die je niet kunt invriezen is het paprika, roept de een. Sowieso niet in de koelkast bewaren, roept de ander.
En tomaten, moet je die nu wel of niet in de koelkast bewaren, vraagt de volgende collega zich af. Eieren? Winterpeen?
De een na de ander geeft zijn keukengeheimen prijs. Ik zoek ondertussen op mijn telefoon naar wetenschappelijk bewijs voor de diverse stellingen.

Nee, tomaten mogen echt niet in de koelkast. Smaakstoffen komen niet meer vrij of worden afgebroken, net als het lypoceen dat de tomaat zijn rode kleurtje geeft. En de huid beschadigt! Als hij straks weer buiten de koelkast komt, zal de tomaat sneller bederven. Al deze narigheid valt onder de noemer chilling injury, koudebederf.
Tomaten horen dus op de fruitschaal, of zoals bij ons thuis, in de kalebas. Maar dan mag het weer niet te warm zijn, en dat wordt het in een keuken al snel.
De deskundige noemt de kelder als ideale bewaarplek, maar wie heeft die nu nog?

Ik pak mijn breipennen maar vast om kekke jasjes voor de koukleumende tomaten te produceren. Of kan ik toch beter een ventilatortje naast de kalebas zetten?