Lotus

Ze was met haar zevenentachtig jaar de oudste deelneemster aan het yogaweekend. We merkten er niet zoveel van, behalve dat ze niet deelnam aan de yogalessen en soms wat steun nodig had van haar rollator. Ze was minstens zo snedig in haar opmerkingen als de rest van de groep en we moesten haar vooral bij haar voornaam noemen.

Ze had een bewogen leven gehad, met twee huwelijken van elk vijfendertig jaar. Het eerste had ze zelf beëindigd. Aan het tweede, veel betere, huwelijk was kortgeleden door de dood een einde gemaakt. 

Ze droeg nog meer doden met zich mee. Veel meer. 

Aan het begin van de oorlog was haar vader weggevoerd.

Haar moeder, zusjes en zijzelf moesten onderduiken, elk op een ander adres op de Veluwe.

De rest van de familie van zowel moeders als vaders zijde was omgebracht, op een oudoom en zijn vrouw na, die in Amerika woonden. Het was dankzij hen dat ze er goed gekleed bijliepen na de oorlog, en dat ze nu nog foto's had van de familie van haar vader.

Elke ochtend als ze onder de douche stond moest ze aan haar familie denken.

Bij de volgende yogales vormden we met onze handen een lotusbloem, symbool van de eeuwige vernieuwing van het leven.