Annie E.

Ik vind het heerlijk om twee dingen tegelijk te doen, waarbij tekenen of strijken én een podcast beluisteren toch wel favoriet is. Zo verloor ik mij de afgelopen tijd in het ontroerende verhaal van de Vlaamse dementerende Elisa en haren Bob, en hoorde ik hoe het de hoofdrolspelers uit de documentaireserie Schuldig inmiddels verging.

De kiem voor het plezier in het podcastluisteren werd lang geleden gelegd. In 1979 om precies te zijn, toen de Vara op een aantal zaterdagochtenden de radioserie Annie E. uitzond. Het verhaal van de huisvrouw en moeder van vijf kinderen uit de Betuwe die, terecht of niet, werd veroordeeld voor de moorden op zowel haar vader als haar moeder.

Ik herinner mij de saamhorigheid van het radioluisteren met moeder; de beker chocomel die werd ingeschonken. Ik zag voor me hoe Annie bovenaan de keldertrap moet hebben gestaan -of niet- met het moordwapen in haar hand. De plas bloed onderaan de trap, waarin haar moeder met ingeslagen schedel werd gevonden.

Er zijn boeken geschreven over Annie, het onmens uit Bemmel, maar ik weet niet goed of ik die wil lezen.
Sommige verhalen moet je horen.