Slapen

Ik las een boek over slapen.  Over alfagolven, K-complexen en slaapspoeltjes. Want ja: iedereen slaapt, of het nu een moeiteloze acht uur betreft of weer een gebroken nacht die je functioneren overdag beïnvloedt. Wat gebeurt er precies als je slaapt? Welke fase heeft welk nut?

 

Ik betrok de weetjes natuurlijk op mezelf en op degene die naast me ligt, in het boek steevast mijn bedpartner genoemd. Het is dus aantoonbaar gezonder om kórter dan gemiddeld te slapen dan  langer. Bof ik even, want die acht uur haal ik al jaren niet meer en mijn bedpartner kan ik nu om de oren slaan met wetenschappelijk onderbouwde theorieën.


Ook fijn: al het nieuwe dat je overdag leert wordt tijdens je slaap vastgelegd. En nee, met een studieboek onder je kussen gaan slapen heeft geen zin, dus die cursus Zweeds gaat toch echt nog wat tijd kosten.
Ik las over het duidelijke, maar niet eenduidige verband tussen dromen en creativiteit. En ben dus niet de enige die wakker wordt met op zijn netvlies een kant-en-klaar beeld of mooie zinnen voor een verhaaltje.


Ik las over slaapafwijkingen, over moordende slaapwandelaars, aanvallen van acute spierverslappingen en ritmestoornissen door ploegendienst. Och arme zoon. Nee, een ononderbroken nacht vol louterende dromen is niet voor iedereen weggelegd en er zijn nog vele vragen die beantwoord moeten worden. Gelukkig heeft het Nederlands Herseninstituut een eigen slaaplaboratorium, verscheen er een wetenschappelijk tijdschrift geheel en al aan slaapspoeltjes gewijd en hebben we vannacht voor het eerst in ons nieuwe bed geslapen.
Welterusten!