Vlinder

We kregen een video-analyse, van hoe we liepen. Waar we een paar weken ervoor nog smakelijk lachten toen we een dergelijke analyse van ons onbekende hardlopers bekeken, verging het lachen ons nu snel. Want wij dachten het natuurlijk anders te doen, en vooral beter.
Op acht punten werd het lopen genadeloos gefileerd: strekking, helling, paslengte, hoofd, voetlanding, arminzet, handen, zwaartepunt. Uiteraard zat er niemand tussen die alles goed deed.
Hoe confronterend om te zien dat je nog niet het gestroomlijnde figuur van een afgetrainde atleet hebt. Hoe leerzaam om te zien wat je nog kunt verbeteren, om het zo maar even uit te drukken.

Mijn aandachtspuntje, naast een lichte hipdrop: de vlinder. Het is de bedoeling dat je je handen lichtjes en ontspannen halfgesloten houdt, zodanig dat je een denkbeeldige vlinder niet doodknijpt, maar zeker ook niet laat ontsnappen. Ik hield mijn duim en wijsvinger op elkaar, de andere vingers in de lucht. Alsof ik op een chique manier aan het theedrinken was.
Die vlinder was allang gevlogen.