Een puntzakje Durf

Lang, lang geleden liet mijn moeder jaargangen Okki's en Taptoes inbinden tot dikke boeken met een harde, grijsgewolkte kaft. We lazen ze nog jaren, tot we alle stripjes van De verstrooide professors en Ali Baba uit het hoofd kenden.
In een van die dikke boeken stond een mooi kort verhaal over een jongetje dat niet van de duikplank durfde en daarom van de drogist, die door zijn moeder was ingelicht, een puntzakje Durf kreeg. Wat niets anders dan droppoeder bleek te zijn, maar toen had het zijn werk al gedaan en wist het jongetje dat je je angsten kunt overwinnen.

Het puntzakje Durf heb ik niet meer nodig, maar het verhaal is een mooi houvast in een soms wiebelend bestaan.